آپراکسی گفتار در کودکان (CAS) می تواند یک تشخیص گیج کننده و چالش برانگیز برای والدین باشد. این یک اختلال گفتاری است که در آن کودکان با برنامه ریزی حرکتی مورد نیاز برای تولید صداها، هجاها و کلمات دست و پنجه نرم می کنند. در حالی که مغز می داند چه می خواهد بگوید، ماهیچه های مسئول صحبت کردن همیشه دستورالعمل های صحیح را دنبال نمی کنند. این امر ارتباط را دشوار می کند و کودک و خانواده را ناامید می کند.
در حالی که بسیاری از کودکان تاخیر یا مشکلات گفتاری را تجربه می کنند، CAS در نحوه تاثیرگذاری بر تولید گفتار منحصر به فرد است. بر خلاف اختلالات بیان، که در آن کودکان صداها را اشتباه تلفظ می کنند، یا اختلالات واج شناختی، که در آن الگوهای خطاهای صوتی رخ می دهد، آپراکسی بر توانایی مغز برای هماهنگ کردن حرکات گفتاری تأثیر می گذارد.
تفاوت های کلیدی بین آپراکسی گفتار و سایر اختلالات گفتاری در کودکان :
تولید صدای ناسازگار: کودک مبتلا به CAS ممکن است یک روز یک کلمه را درست بگوید اما روز بعد برای تکرار آن مشکل داشته باشد.
مشکل در انتقال بین صداها: کودکان ممکن است هنگام حرکت بین هجاها به طرز ناخوشایندی مکث کنند یا صداهای اضافی اضافه کنند.
به دنبال صداها: ممکن است متوجه شوید که کودکی به سختی تلاش می کند تا یک کلمه را بسازد، که نشانه آپراکسی است.
تشخیص زودهنگام در مدیریت CAS کلیدی است. یک SLP مهارت‌های حرکتی دهانی، صداهای گفتاری و توانایی او در ساخت کلمات را ارزیابی می‌کند. آنها ممکن است از ابزارهای تشخیصی و مشاهدات مختلفی استفاده کنند، مانند:
ارزیابی دهانی- حرکتی: بررسی اینکه آیا کودک می تواند دهان، لب ها و زبان خود را به درستی حرکت دهد یا خیر.
ارزیابی صدای گفتار: به دنبال خطاهای صوتی متناقض و مشکل در انتقال بین صداها هستید.
هرچه کودک زودتر تشخیص داده شود، درمان زودتر شروع می شود و منجر به نتایج طولانی مدت بهتری می شود.
دلایل آپراکسی گفتار در کودکان
CAS اغلب با عوامل عصبی مرتبط است. نواحی مغزی که مسئول برنامه ریزی گفتار و حرکت هستند ممکن است به خوبی کار نکنند، اگرچه علت دقیق آن در بسیاری از موارد ناشناخته است.
علل احتمالی عبارتند از:
- مسائل عصبی: مشکلات مربوط به کنترل حرکتی و برنامه ریزی در مغز می تواند باعث CAS شود.
- عوامل ژنتیکی: برخی از کودکان مبتلا به CAS سابقه خانوادگی اختلالات گفتاری یا زبانی دارند.
- شرایط رشد: آپراکسی همچنین می تواند در کنار سایر اختلالات مانند اوتیسم یا سندرم داون رخ دهد.
در حالی که CAS ناشی از ضعف عضلانی نیست (مانند دیزارتری)، این برنامه ریزی و هماهنگی است که تحت تأثیر قرار می گیرد و گفتار را به چالش می کشد.
علائم اولیه آپراکسی گفتار در کودکان
شناخت علائم اولیه CAS بسیار مهم است. مداخله زودهنگام می تواند به طور قابل توجهی توانایی کودک در برقراری ارتباط را بهبود بخشد. برخی از نشانه هایی که والدین می توانند به دنبال آنها باشند عبارتند از:
نقاط عطف گفتار تاخیری: یک کودک مبتلا به CAS ممکن است برای گفتن اولین کلمات یا ترکیب آنها در عبارات بیشتر طول بکشد.
مشکل در تقلید صداها: در حالی که بسیاری از کودکان نوپا می توانند صداها را تقلید کنند، کودکان مبتلا به آپراکسی با این مشکل دست و پنجه نرم می کنند.
خطاهای صوتی ناسازگار: یکی از بارزترین نشانه ها توانایی کودک در گفتن یک کلمه به درستی در یک مورد است اما در مورد دیگر نه.
اگر مشکوک هستید که فرزندتان ممکن است CAS داشته باشد، مهم است که با یک آسیب شناس گفتار زبان (SLP) برای ارزیابی کامل مشورت کنید.
رویکردهای درمانی
گفتار درمانی موثرترین درمان برای CAS است که توسط متخصصان ما در بهترین مرکز گفتاردرمانی در کرمانشاه ارائه می شود و مداخله زودهنگام و فشرده ضروری است. درمان بر کمک به کودکان برای تمرین حرکات گفتاری به شیوه ای ساختاریافته و تکراری برای آموزش مجدد مسیرهای حرکتی مغز متمرکز است.
تکنیک های کلیدی درمانی عبارتند از:
اصول یادگیری حرکتی: تقسیم گفتار به بخش های کوچکتر و قابل مدیریت.
رویکردهای چندحسی: استفاده از نشانه های دیداری، لمسی و شنیداری برای کمک به یادگیری کودکان.
تمرین تکراری: کودکان مبتلا به آپراکسی به تمرین مکرر برای بهبود هماهنگی گفتار خود نیاز دارند.
والدین و مراقبان نقش مهمی در حمایت از درمان کودک خود دارند. تمرین گفتار در خانه، تشویق ارتباط و همکاری نزدیک با درمانگران به تقویت پیشرفت کمک می کند.
مدت زمانی که یک کودک به گفتار درمانی نیاز دارد به عوامل متعددی از جمله شدت آپراکسی و نحوه شروع مداخله زودهنگام بستگی دارد. در حالی که برخی از کودکان ممکن است طی یک سال شاهد بهبودی باشند، برخی دیگر ممکن است به درمان مداوم برای چندین سال نیاز داشته باشند.
